توسعۀ یک مدل تصادفی برای ایجاد یک شبکۀ امدادرسانی پس از بلایای طبیعی (مطالعۀ موردی: زلزلۀ احتمالی در شهر تهران)

در دهه‌های اخیر، بحران‌های طبیعی به‌دلیل عواملی نظیر رشد جمعیت، تغییرات شرایط جوی و یکپارچگی سامانه‌ها، رشد چشمگیری داشته‌اند و هر سال نیز میلیون‌ها انسان به‌دلیل بحران‌های طبیعی یا انسانی آسیب می‌بینند؛ بنابراین، به مدلی یکپارچه نیاز است تا تمام فرایند پیش و پس از بحران را به‌طور همزمان درنظر بگیرد. در این پژوهش، یک مدل یکپارچة تصادفی پیشنهاد شده است که در آن دو دسته تصمیمات درنظر گرفته می‌شود؛ تصمیمات مرحلة اول شامل انتخاب محل احداث انبارهای منطقه‌ای از بین نقاط کاندید و میزان پیش‌موجودی ذخیره‌شده در آن‌ها و تصمیمات مرحلة دوم شامل طراحی شبکة توزیع اقلام امدادی و تعیین جریان کالایی درون آن. تابع هدف این مدل کمینه‌سازی هزینه‌های زنجیرة امدادرسانی است. درنهایت، به‌منظور بررسی کارایی مدل از یک مطالعة موردی با داده‌های واقعی از سناریوهای زلزله در تهران بزرگ و خسارات ناشی از آن‌ها استفاده می‌شود.